Donderdag, 11 mei. 08:15 Weer een mooi plekje natuur in de Kempen gevonden, vlak tegen Turnhout. Maar dit is eentje in beheer van Natuurpunt, dus de mens is niet echt welkom. De Van met uitzicht op het meer geparkeerd en even later is de lokale arm der wet al van de partij om met een typische “flikkenblik” naar je te kijken (we see you) om dan toch weer door te rijden.
Na de middag verschijnt er een oud wagentje met een bestuurder bedolven onder zijn eigen grijze baard. Hier ontmoet ik Jean, een man die eigenlijk in zijn aftandse auto leeft. Zijn Toyota zit volgeladen met zijn leven, geen idee wat er allemaal insteekt, maar tijdens ons gesprek tovert hij, na heel wat gegrabbel, een stoel, een brochure over Segway, een thermos en een oude radio tevoorschijn. Jean heeft als jonge gast mei 68 meegemaakt, een half hippie, half carrière leven in zijn jonge jaren geleefd en dan na een ongeval, een straat van persoonlijke pech ingeslagen. Maar ondanks alles zegt hij van ieder moment genoten te hebben, en nu nog. Alleen maakt hij zich zorgen over de samenzwering van de wapenindustrie tegen onze samenleving; “die terroristen meneer…” en beschuldigd hij zijn eigen generatie de aanzet gegeven te hebben tot heel wat ellende. “Mei 68, iedereen gelijk!, En ja nu zie je wat ervan is.” Om 16:00 verschijnt de arm der wet weer. Jean wordt zenuwachtig en wil onmiddellijk vertrekken want die “sissies”, die schrikscheten, die wel hun revolver naar hem durven trekken, een oude, trage zwever, (echt meegemaakt meneer) maar gaan lopen als er echte criminelen opduiken. Ik probeer hem nog gerust te stellen, maar niets houdt hem tegen en met de woorden: “Pas op voor de straling hè!” stapt hij in zijn karretje en zet z’n weg voort.
Good luck Jean, maybe we’ll meet again somewhere on the road.
