maandag 26 juni, 16:15, een zonovergoten Kapelle-op-den-Bos. Buiten de irritante geluiden van het doorgaand verkeer over de typische Belgische betonbaan in slechte staat, lijkt dit een echt ingeslapen Vlaams dorp, of misschien ‘vergeten’ dorp?
De vergeten kerkklok doet ieder uur zijn ding(dong) in een vergeten overtuiging de parochianen ergens aan te herinneren. De vergeten slotgracht van het oude kasteeltje ligt er vuil en halfopgedroogd bij. Een vergeten beluchtingsfontijn doet zijn best er nog iets van te maken. Aan de andere zijde herinnert de vergeten vleeswarenfabriek aan een andere tijd. Het schooltje staat al leeg, waarschijnlijk al vakantie, of ook vergeten? En toch, als je naast de Vlaamse ongestructureerde bouwwoede kijkt, dan kan je nog zo de oude charme van dit dorp voor je zien. De pastoor zorgde voor de ziel, de fabriek voor het brood en het uur werd nooit vergeten. Het leven had z’n zekerheden.
En ohja, gisteren stonden we in zo’n ander Vlaams slaapdorp, Merchtem, tussen aan één kant de jaarlijkse rommelmarkt met geur van bier en hot-dogs en aan de andere kant alweer een nieuwe wijk in opbouw; “Welkom in de buurt” staat op de trotse rij vlaggen naast de bouwwerf. Vlaanderen voluit…
