15 maart. We hebben een entourage van fijne mensen waarmee we kunnen samenwerken voor bepaalde projecten. Met onze Van maken we dan ook graag van de gelegenheid gebruik om ter plaatse af te spreken en eens wat bij te babbelen. Zo ook afgelopen donderdag.
Op de parking ons geïnstalleerd, het regenweer trotserend om de hond uit te laten, nog even de raampjes open om te luchten (smelly dog, smelly camper…)… en daar komt hij dan aangereden met 1 van zijn 5 fietsen, deze keer de bakfiets. Multifunctioneel, lekker gemakkelijk door de stad de dochter beschermd onder de regenkap straks wanneer hij ze gaat ophalen van school, de inkoopjes erin opgeborgen, en met een lekkere fles opgediept stapt hij de camper in; “geen wagen nodig dus!” luidde het. De andere fietsen vullen aan in functie van de noden. Motorfiets voor het verdere werk, plooifiets om mee te nemen op de trein, gewone fiets om wat wendbaarder door de Gentse straten te karren of samen met de dochter op haar fietsje (fiets nr 5) naar het park te gaan. Later op de middag nemen we afscheid. Een laatste zwaai als hij de camper passeert en daar fietst hij in de regen dan weer weg, naar zijn lieve dochter die klaarstaat aan de schoolpoort om in de veiligheid van het bakje vooraan mee naar huis te mogen rijden. Vermoedelijk zit er in dat zakje inkoopjes alvast wel iets lekkers voor onderweg. Ieder zijn “oplossing” dus om te kunnen doen wat we echt belangrijk vinden en daar elke dag weer voor te gaan (te fietsen in dit geval).
