Ik ben kwaad op ons!
En met ‘ons’ bedoel ik ‘wij als maatschappij’, en wel hierom;
De manier waarop wij omgaan met de mensen die aan de laatste dagen van hun leven staan. Ik bedoel hiermee niet de discussie rond euthanasie, waar ik een heel verhaal over kan schrijven, maar het moment waarop de geneeskundige experts beslissen, in samenspraak met de familie, en met geschreven goedkeuring van de stervende, om over te gaan tot het afsluiten van levensverlengende maatregelen.
In ons geval zelfs nog in samenspraak met de stervende, van wie de laatste woorden waren “aub dokter maak er een snel einde van”. En wat doen we dan?
Passieve sedatie; zorgen dat de stervende comfortabel is. Komaan zeg! een lichaam laten liggen uithongeren en uitdrogen tot één of meerdere vitale organen het opgeven.. OK je voelt waarschijnlijk niets meer, morfine werkt, dat weet ik uit ervaring, maar je kan dit toch niet menswaardig noemen. Dat doen we zelfs een hond niet aan! Onze kennis is ver genoeg gevorderd om dit op een mooie manier te eindigen. Maar neen, dit gaat niet omdat we een hypocriete wetgeving hebben die nog gedeeltelijk steunt op een christelijke waarde dat wij als mens geen leven mogen nemen. Ik kan dat volgen als het over een volwaardig leven gaat, maar een lichaam dat aan zijn einde is en waar de persoon eerst al jaren probeerde om een euthanasie goedgekeurd te krijgen en op haar sterfbed bovenstaande woorden nog uitspreekt, dan is dit pure onzin!
