Maandag 17 juli, 04:30, Thule, Duitsland. Stilte kan oorverdovend zijn, zeker als je uit Vlaanderen komt waar stilte een zéér zeldzaam goed is, als het uberhaupt nog bestaat.
Hier op een camperplaats tussen de bossen, waar op 2 andere campers na niemand is, enkel omgeven door natuur, lijkt het voor mijn oren een abnormaal gevoel; niets. Ik ben wakker geworden van de stilte en geniet nu van dit gevoel van het niets. Het geeft aan één kant een ongelofelijk zalig gevoel en andere de andere kant ook wel een beetje een onrust; wat nu? Maar daar gaat het uiteindelijk toch allemaal om; het meer één zijn met jezelf en je plaats binnen het geheel. Hier op dit vroege uur in deze prachtige bos krijg ik in ieder geval zin om te gaan schrijven, dus bij deze, tot de volgende.
